Vandaag zette ik een spannende stap: ik stuurde mijn eerste mail over een romanidee naar een uitgeverij. Niet zomaar een uitgeverij, maar eentje met een bijzonder verleden. De contactpersoon daar was ooit werkzaam bij een andere uitgeverij, waar ik bijna letterlijk aan zijn tafel het contract tekende voor mijn reisverhalenboek Letmestayforaday. Hij kent mij, een beetje althans — hoop ik.
Rond kerst 2024 stuurde ik hem via een Instagram-chat een voorzichtige vraag: zou hij geïnteresseerd zijn in een romanidee van mijn hand? Zijn antwoord was bemoedigend: “Natuurlijk, stuur me na de feestdagen maar een mail.” Vandaag volgde ik dat advies op.
Nu ligt mijn idee volledig uiteengezet in een e-mail, en eerlijk gezegd vind ik dat doodeng. Ik leg een belofte neer: dat ik dit kan, dat dit idee potentie heeft. Maar de onzekerheid knaagt. Zal de uitgeverij geïnteresseerd zijn? Zullen de redacteuren willen meedenken? En, misschien wel de grootste vraag: zal dit idee ooit transformeren tot een echt boek?
Toch weet ik één ding zeker: wie niets probeert, blijft stilstaan. Dus ik probeer. En dat alleen al is een stap vooruit. Het eerste grote stapje.